«چون خداوند مؤمن را از قبرش درآورد، هیبت مثالى با او خارج شود که در جلو او راه مى رود و هرگاه مؤمن یکى از صحنه هاى هراس انگیز روز قیامت را ببیند آن مثال به او گوید : نترس و غم به خود راه مده . . . مؤمن به او گوید : . . . تو کیستى؟ مثال گوید : من همان شادى و سرورى هستم که به برادر مؤمنت رساندى»
«کافی ج 2 ص 190»
