آیا می دانید که در دوران گذشته قلیان و چپق کاربرد درمانی داشتند! یکی از روش های درمانی که کاربرد زیادی در طب جامع ایران داشته است، هدایت دارو به موضعی است که درد و بیماری در آنجا ریشه دوانده است.این شیوه درمانی تا چندی پیش در کشور ما مرسوم بوده است و حکما برای بیماران تجویز می کردند.از جمله وسایلی که می توان از طریق آن چنین شیوه درمانی را پیاده سازی کرد، قلیان و چپق بوده است که استعمار پیر(انگلیس) با شناسایی آنها و استفاده از ترفند همیشگی و کاری خود،
یعنی تغییر در ماهیت عناصر به جای رد موضوع، مورد مصرف این دو را عوض کرد و تنباکو را که به عنوان سم استفاده می شد، جایگزین ماده اصلی و جوهره قلیان و چپق کرد.
سوال اینجاست که ماده ای که فلسفه و قوام وجودی قلیان و علت پیدایشش به آن بسته است،چه ماده ای است؟چرا ما کوچکترین اطلاعی در این باره نداریم؟ در جواب باید گفت دانشمندان و حکمای ایران زمین برای عفونت ریه چاره اندیشی کردند و دریافتند که می توان از طریق مکش دارو هایی که در رفع عفونت ریه موثر است، دارو رابه آن قسمت سوق داده و عفونت را ریشه کن کنند.بدین منظور و با توجه به طبع فرد و این که ریه اش گرم و خشک یا سرد و تر باشد از یکی از این وسایل(قلیان و چپق) استفاده می کردند.
