با مطالعه و تحقیق در آثار گذشتگان می توان دریافت که دانشمندان و حکمای ما قرنها پیش با علم و دانش غنی ای که داشتند،عناصری(به زبان امروزی باکتری)را شناسایی کردند که در برخی گیاهان و جانداران نهفته بودند.نیاکان ما دریافتند که تکثیر این باکتری ها و انتقال آنها به بدن انسان سر منشأ تغییرات شگرف از نظر کارایی بدن و سلامتی پایدار است و می تواند حیات بشر را دگرگون سازد.اندیشه ها در این عرصه آغاز شد تا سر انجام دانشمندان از نیاکان ما در پرتو سالها آزمایش برای شناسایی بهترین محیط برای تکثیر این باکتری ها دریافتند که اگر این باکتری ها در دمای مناسب به شیر افزوده شود بهترین محیط تکثیر(آگار)برای باکتری ها می باشد. بدین صورت می توان درجهت هدف والای خدمت به نسل بشری گام برداشت و بدین ترتیب نام ماست را برای این محصول جدید و ارزشمند برگزیدند.
اگر امروز از کسی بپرسیم که ماست را باید چگونه تهیه کنیم در پاسخ خواهد گفت که با استفاده از چین(یک قاشق ماست)و زدن آن به شیر گرم می توان ماست تهیه کرد.اگر دوباره بپرسیم اگربرای مایه،ماستی در بساط نداشته باشیم چه کنیم پاسخ خواهد داد که از همسایه یا لبنیاتی محل مایه ماستمان را تهیه می کنیم.با تکرار سوال شخص در خواهد یافت که تا به حال به فکرش خطور نکرده است که اگر ماستی وجود نداشته باشد و ما باشیم و مقداری شیر،چگونه می توان شیر را به ماست تبدیل کرد.با بیان سابق روشن شد که دانشمندان از نیاکان ما باکتری هایی را شناسایی کردند که در برخی گیاهان و جانداران وجود داشتند و پی بردند که نمی شود برای جذب باکتری ها آن مواد را مستقیما به بدن منتقل کرد.پس به دنبال راه چاره سالها تحقیق کردند تا شیر را بدین منظور شناسایی کردند.حال سوال اینجاست که این گیاهان و جانداران مورد نظر چه هستند که می توان از طریق آنها باکتری های مفید برای بدن را در شیر تکثیر داده و ماست تهیه کرد.آیا مراد همین پودرهای موجود در بازار است که از کشورهای غربی به اسم مایه ماست در کارخانه های پاستوریزه برای تولید ماست استفاده می شوند؟
بر اساس تحقیقات علمی کشورهای غربی تا ۳۰سال پیش ماست را نمی شناختند و هم اکنون نیز در برخی کشورهای آسیای شرقی ماست وجود ندارد و اصلا با ماست کوچکترین آشنایی ندارتد.جای بسی تعجب است که کشورهایی که هنوز برای ماست لفظی ندارند و از اسم ترکی یاگورت برای نامیدن ماست استفاده می کنند چگونه به فلسفه و چرایی تولید ماست که میراث گذشتگان و نیاکان ماست و نحوه تهیه درست ماست پی برده اند.آیا آنها دایه مهربان تر از مادر نیستند؟!آیا مواد شیمیایی وارداتی به هدف حفظ سلامت نسل بشر وبه این نیت در شیر ریخته می شود که باکتری های مفید را به بدن منتقل کنند؟!آیا می توان قبول کرد که آنها در جهت اهداف عالیه انسانی که هدف و رسالت پیامبران بوده است برای ما دلسوزی می کنند و زحمت تهیه مایه ماست را از گردن ما ساقط کرده اند؟!جای بسی شک و تردید که اقتصاد خدا محور در قاموس ادبیات آنها معنایی داشته باشد.
پس به راستی این مواد شیمیایی که به عنوان مایه ماست در هر جا پیدا می شود چه رسالتی به عهده دارند؟با کمی تأمل و انجام تحقیق می توان دریافت که این مایه های وارداتی نه تنها در جهت اهداف عالیه نیاکان ما قدمی بر نمی دارند، بلکه آنچه که تحقیقات می گویند این است که آنها با شناسایی باکتر هایی که برای بدن انسان مضر بوده و عامل بسیاری از بیماری های لا علاج می باشد،کوشیده اند تا نسل ما را از طریق جبهه تغذیه به سوی رخوت و سستی و بیماری بکشانند و بدون خونریزی خاکریز های ما را یکی پس از دیگری فتح کنند.مردمی که اکثر اوقات خود را صرف دست و پنجه نرم کردن با بیماری و مرگ صرف می کنند هیچ گاه فرصت شکوفایی در عرصه های علم را نخواهد داشت و جامعه بدون انشمند و پشتوانه علمی مدت زیادی نخواهد توانست سر پا بایستد.حال سوال این است که آیا شیر سفت شده ماست نامیده می شود یا ماست باید بافرایند خاصی و تحت تأثیر باکتری های خاصی تولید شود؟
اکنون جواب این سوال اهمیت پیدا می کند که اگر ما نباید از مایه وارداتی برای تهیه ماست استفاده کنیم پس از چه استفاده نماییم.در جواب باید گفت که نیاکان ما باکتری های موردنظر را در ثعلب کوهی،شیره سفید انجیر،تخم گیاه مخصوص ماست و… شناسایی کردند. به همت دوستان شما ماست طبیعی را طبق دستور حکما تهیه کرده و برای تولید آن از همه گیاهانی که برای تولید ماست در گذشته استفاده می کرده اند، استفاده نموده اند . شما می توانید با تهیه این ماست و قرار دادن آن در اختیار ماست بندی های محلتان دوباره به همان ماستی که مورد نظر حکما و اطبا از دانشمندان بوده است دسترسی داشته باشید و دو باره از خواص آن بهره بگیرید.
