امام حسین (ع) کربلا :
«ای شیعیان من! هر وقت آب خوشگوار نوشیدید مرا یاد کنید
و هر زمان نام غریب یا شهیدی را شنیدید بر من گریه کنید»
امام صادق علیه السلام:
... من هیچگاه آب سرد ننوشم جز اینکه حضرت حسین علیه السلام را یاد کنم، و هر کس آب نوشد و حضرت حسین و اهل بیتش را یاد کند، و کشنده او را لعنت نماید خداوند صد هزار حسنه برای او بنویسد و صد هزار گناه از او محو کند و صد هزار درجه برای او بالا برد، و گویا صد هزار بنده آزاد کرده است و خداوند متعال روز قیامت او را با صورتی درخشان (با قلبی مطمئن) محشور فرماید»
...هر کس آب بیاشامد و از تشنگی امام مظلوم در کربلا یاد کند و بر قاتلان سیدالشهداء لعنت کند مثل کسی است که هزار پیامبر خدا را از تشنگی نجات داده و هزار مرتبه در رکاب امام عادلی شهید شده باشد.
انوار الشهاده، 159 ف 14
کامل الزیارات ،106ب 34
