حضرت امام جعفر صادق علیه‌السّلام فرمودند: خداى متعال حفظ میکند آن کسى را که رفیق خود را حفظ کند
البته مراد، حفظ جسمانى نیست فقط حالا آن هم یکى از مصادیقش ممکن است باشد یعنى آبروى او را حفظ کند، شخصیت او را حفظ کند، جهات او را حفظ کند و مراعات کند. خدا یک چنین کسى را حفظ میکند.
این پیوندهاى برادرى و رفاقت و انس و اخوت، در اسلام اینقدر اهمیت دارد.
شما ملاحظه‌ى رفیقتان را می کنید ، او را حفظ می کنید، خداى متعال در پاداش این عمل، شما را حفظ می کند.
البته حفظ کردن رفیق معناش این نیست که انسان از گناه او، از خطاى او دفاع کند؛ کما اینکه در این کارهاى حزبى و جناحى و خطى و این چیزها معمول است که اگر خطائى هم از کسى سر بزند، چون با آنها هم‌جبهه است، هم‌خط است، هم‌حزب است، هم‌گروه است، باید بایستند پایش دفاع کنند؛ نه، این مراد نیست؛ این حفظ او نیست؛ این در واقع مخذول کردن او، بدبخت کردن اوست و خود ؛
بلکه مراد، حفظ آبروى مؤمنى است که برادرى ایمانى با انسان دارد. جامع، برادرى ایمانى است. این یک روایت.
یک روایت دیگر هم باز از کافى است،
از امام صادق (علیه الصّلاة و السّلام) میفرماید که:
«لا تفتّش النّاس فتبقى بلا صدیق»
در کارهاى مردم ریز نشو،
تفتیش نکن، جزئیات را دنبال نکن. دنبال پیدا کردن عیوب ریز و درشت افراد نباش. اگر اینجور باشد، بدون رفیق خواهى ماند. یعنى هر کسى بالاخره یک عیبى دارد دیگر. اگر بخواهى همین‌طور ریز بشوى، تفتیش کنى، دنبال کنى، کسى برایت باقى نمیماند .
حسین